Η Δομή Ισότητας των Φύλων του Εργατικού Κέντρου Πάτρας πραγματοποίησε στο πλαίσιο του Εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, ημερίδα στην Αγορά Αργύρη, την Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014  με θέμα :«Προώθηση των Γυναικών στα Συνδικάτα – Ο ρόλος των Δομών Ισότητας». 

Μεταξύ των εισηγητριών ήταν και η Μαργαρίτα Καραγιώργου, Πρόεδρος Ελληνικής Ένωσης για την Αντιμετώπιση της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας Δυτικής Ελλάδας (ΕΕΑΣΚΠ) με το Θέμα : « Η διπλή μάχη των γυναικών με Αναπηρία».

Γυναίκες με Αναπηρία στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι

Η Διεθνής Σύμβαση (ΟΗΕ 2007) για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία ανέφερε : «Τα συμβαλλόμενα κράτη αναγνωρίζουν ότι οι γυναίκες και τα κορίτσια με Αναπηρίες υπόκεινται σε πολλαπλές διακρίσεις και εν προκειμένω, λαμβάνουν μέτρα προκειμένου να διασφαλίζουν την πλήρη και ίση απόλαυση, από αυτά, όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών»

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τις 11 Δεκεμβρίου 2013 εγκρίθηκε η Έκθεση για τις γυναίκες με Αναπηρία , στην οποία ελήφθησαν υπόψη όλες οι συστάσεις του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία (EDF) και έγινε αναφορά στο Σύμφωνο 2011-2020 για την Ισότητα των Φύλων και στο σχέδιο δράσης της ΕΕ για την ισότητα των φύλων και την ενδυνάμωση των γυναικών (2010-2015).

Γυναίκες με Αναπηρία στην Ελλάδα

Η αναγνώριση των δικαιωμάτων όλων των ΑμεΑ αλλά και ιδιαίτερα των Γυναικών ΑμεΑ, είναι αδιαπραγμάτευτο συνταγματικό δικαίωμα.

Οι γυναίκες με Αναπηρία στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν το τεράστιο πρόβλημα της αποδοχής και υπόκεινται σε πολλαπλές διακρίσεις τόσο λόγω φύλου τους, όσο και λόγω Αναπηρίας.

Στην Ελλάδα, η κοινωνική προστασία των Γυναικών με Αναπηρία εμφανίζει πολύ σοβαρές ελλείψεις και λόγω της έλλειψης υπηρεσιών υποστήριξης έχουν :

- Δυσκολία ένταξης στο εκπαιδευτικό σύστημα.
- Δυσκολία ένταξης στην παραγωγική διαδικασία.
- Δυσκολία για αυτονομία και ανεξαρτησία.
- Δυσκολία ενεργού ένταξης στη διαδικασία λήψης αποφάσεων για τις πολιτικές και τα προγράμματα που τις αφορούν άμεσα.
- Δυσκολία δημιουργίας οικογένειας και εναρμόνισης με το επάγγελμα λόγω μη παροχής προσαρμοσμένης άδειας μητρότητας.
- Απειλούνται συχνότερα από τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
- Διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστούν βία, σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση.
 - Οι γυναίκες με Αναπηρία είναι σχεδόν αόρατες στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Και αυτά συμβαίνουν γιατί οι άνθρωποι με Αναπηρίες συχνά αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι «χωρίς φύλο» και όταν πρόκειται για γυναίκες με Αναπηρία, που ζουν σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, η διάκριση τότε είναι σαφώς ΔΙΠΛΗ.

Γυναίκες με Αναπηρία και κοινωνικός αποκλεισμός

Οι γυναίκες με Αναπηρία βρίσκονται συχνά σε κοινωνική απομόνωση λόγω στάσεων, προκαταλήψεων και στερεοτύπων μιας απάνθρωπης κοινωνίας.
Ο κοινωνικός δηλαδή αποκλεισμός των γυναικών με Αναπηρία είναι μια διαδικασία κατά την οποία εξωθούνται στο περιθώριο της κοινωνίας και εμποδίζεται η πλήρης συμμετοχή τους σ' αυτήν.

Ο λόγος που δυσχεραίνει την αποτελεσματική συμμετοχή τους στην κοινωνία σε ίση βάση με τους άνδρες ΑμεΑ, οφείλεται κυρίως στην περιορισμένη πρόσβαση τους στην αγορά εργασίας με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα και να μην έχουν ανθρώπινη και αξιοπρεπή διαβίωση.

Σε περιόδους δε οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα, οι γυναίκες με Αναπηρία και οι μητέρες παιδιών με Αναπηρία ο κίνδυνος της φτώχειας είναι ιδιαίτερα αυξημένος και αποτελούν τα πρώτα θύματα της οικονομικής εξαθλίωσης.

Γυναίκες με Αναπηρία και βία

Παγκοσμίως διαπιστώνεται ότι πάνω από το 1/2 του αριθμού των γυναικών με Αναπηρία έχουν υποστεί σωματική κακοποίηση, σε σύγκριση με το 1/3 των άλλων γυναικών.
Οι γυναίκες με Αναπηρία διατρέχουν συχνά μεγαλύτερο κίνδυνο βλάβης ή κακοποίησης, παραμέλησης ή αμελούς μεταχείρισης και εκμετάλλευσης.

Οι γυναίκες ΑμεΑ και ιδιαίτερα αυτές που διαβιούν σε κλειστές ιδρυματικές δομές, φέρονται να είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στη βία και συχνά είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και βιώνουν την κοινωνική περιθωριοποίηση από τους άνδρες .

Επίσης, πολύ συχνά πέφτουν θύματα βίας από ένα μέλος της οικογένειας ή από το ίδιο το άτομο που τις φροντίζει και σπανίως προβαίνουν σε καταγγελία, λόγω της εξάρτησης που έχουν από τον φροντιστή τους και λόγω της μη οικονομικής τους ανεξαρτησίας.

Γυναίκες με Αναπηρία και υγεία

Οι λόγοι που επιβάλλουν που ένα σημαντικό ποσοστό γυναικών ΑμεΑ δεν παρακολουθείται από γιατρούς και δεν πραγματοποιούν προληπτικές εξετάσεις έχουν να κάνουν με

- τη δυσκολία στη μετακίνηση,
-τη δυσκολία στην πρόσβαση σε νοσοκομεία και ιατρεία,
-το μικρό εισόδημα και τη μη κάλυψη των εξόδων από τα ασφαλιστικά ταμεία,
-το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης,
-την έλλειψη αυτονομίας, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας να κάνουν τις δικές τους επιλογές.

Αποτέλεσμα, η γενικότερη επιδείνωση της υγείας τους.

Γυναίκα με Αναπηρία και κοινωνία-πολιτεία

Οι Γυναίκες με Αναπηρία οραματιζόμαστε μια κοινωνία χωρίς βαρβαρότητα και αποκλεισμούς.
Μια κοινωνία που να διαμορφώνει συνειδήσεις, συμπεριφορές ότι η ζωή οποιουδήποτε ανθρώπου είναι αξία κι όχι απαξία!

Αγωνιζόμαστε σθεναρά μέσα από τα Πρωτοβάθμια- Δευτεροβάθμια Συλλογικά Όργανα και το Τριτοβάθμιο την ΕΣΑμεΑ για τα δικαιώματά μας.

Η Ελληνική Πολιτεία οφείλει: 

 - Να προστατεύσει και να προωθήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών με Αναπηρία, όπως αυτά κατοχυρώνονται στο Άρθρο 6 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία.
 - Να εντάξει τη διάσταση του φύλου σε όλες τις πολιτικές/προγράμματα/μέτρα της Αναπηρίας, δεδομένου ότι έχει διαπιστωθεί ότι οι πολιτικές ισότητας των φύλων αγνοούν ή αντιμετωπίζουν αποσπασματικά την Αναπηρία και οι πολιτικές για την Αναπηρία αγνοούν ή αντιμετωπίζουν αποσπασματικά το φύλο.
 - Nα εφαρμόσει στοχευμένες παρεμβάσεις για την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ενδυνάμωση των γυναικών με Αναπηρία.
 - Να προσφέρει υπηρεσίες υποστήριξης των μητέρων παιδιών με Αναπηρία προκειμένου να συνδυάσουν τη οικογενειακή με την επαγγελματική ζωή.
 Μόλις τον Δεκέμβριο του 2013 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε Έκθεση για τις γυναίκες με Αναπηρία, με την οποία ενσωματώνεται η διάσταση του φύλου σε όλες τις πολιτικές και τα έγγραφα για την προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών με Αναπηρία.
Μεταξύ άλλων, η Έκθεση επισημαίνει ότι:
 - Τα κράτη μέλη πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι γυναίκες και τα κορίτσια με Αναπηρία απολαμβάνουν την ισότητα ενώπιον του νόμου και έχουν δικαίωμα ίσης νομικής προστασίας και απολαμβάνουν κάθε νόμιμο δικαίωμα,
 - Η αλλαγή της κατάστασης των γυναικών και των κοριτσιών με Αναπηρία έγκειται στην υπαγωγή της διάστασης αναπηρίας σε όλα τα προγράμματα, τα μέτρα και τις πολιτικές σχετικά με το φύλο, καθώς και την ανάπτυξη ειδικών μέτρων για αυτές.
- Είναι σημαντικό να βελτιστοποιηθεί η χρήση των χρηματοδοτικών μέσων της ΕΕ, και ιδίως των διαρθρωτικών ταμείων, με σκοπό την προώθηση της προσβασιμότητας και της μη διάκρισης όσον αφορά στις γυναίκες με Αναπηρία,
 - Η ΕΕ και τα κράτη μέλη πρέπει να λάβουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία των γυναικών και των κοριτσιών με Αναπηρία, τόσο εντός όσο και έξω από το σπίτι, από την εκμετάλλευση, τη βία και την κακοποίηση και τη διευκόλυνση της πρόσβασής τους στη δικαιοσύνη μέσω της υποστήριξης μέσα στην κοινότητα.
Η διπλή μάχη της Γυναίκας με Αναπηρία

Η γυναίκα με Αναπηρία σε μια δημοκρατική Ευρώπη πρέπει να καταβάλλει πολύ μεγάλο και κοπιαστικό αγώνα προκειμένου να αρθούν όλες οι προκαταλήψεις για να παρέμβει ουσιαστικά στην κοινωνία.
Καλείται καθημερινά να δίνει μια διπλή μάχη ενάντια σε στερεότυπα, αποκλεισμούς και διακρίσεις και λόγω φύλου και λόγω της Αναπηρίας αντιμέτωπη με το φάσμα της απόρριψης και της μη αναγνώρισής της ως γυναίκα.

Γεγονός που αφήνει ανεξίτηλα σημάδια στην προσωπικότητά της και πολλές φορές αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα της ολοκλήρωσής της ως γυναίκα και ως άνθρωπος.

Γυναίκα με Αναπηρία και Ισότητα

Το πεδίο της παρέμβασης δεν θα πρέπει να νοείται προς αυτή καθεαυτή την Αναπηρία, αλλά ο άνθρωπος και ο πολιτισμός η ίδια μας η κοσμοθεωρία.
Χρειάζεται να αλλάξουμε πολλές προκαταλήψεις, ώστε να αναγνωρίσουμε αναφαίρετο δικαίωμα για την γυναίκα με Αναπηρία την απασχόληση, δικαίωμα εξάλλου όλων μας εφόσον μας παρέχει τα υλικά και ηθικά μέσα, για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία.

Η ελληνική κοινωνία, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι οργανισμοί και η κυβέρνηση, έχουν χρέος να φροντίσουν για την προσβασιμότητα, την ισότιμη συμμετοχή στην εξυπηρέτηση και την εργασία και έχουν υποχρέωση να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και στις δυνατότητες των Γυναικών, αλλά και στην εξάλειψη κάθε μορφής διακρίσεων και να υποστηρίζουν ενεργά την αξιοπρέπεια και ευημερία τους.

Πολλά προγράμματα του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου  έχουν χρηματοδοτήσει και συνεχίζουν να χρηματοδοτούν ένα ευρύ φάσμα ενεργειών, για την ενσωμάτωση των κοινωνικών ομάδων που μειονεκτούν ανάμεσά τους και γυναίκες με Αναπηρία στην παραγωγική διαδικασία, αλλά τίποτε δεν είναι ακόμη αρκετό.
Χρειάζεται συνεργασία και άσκηση πίεσης προς κάθε κατεύθυνση ώστε όλο και περισσότερες γυναίκες με Αναπηρία να επιστρέψουν στην κοινή δράση και ζωή, να αποκτήσουν μια ικανοποιητική επαγγελματική κατάρτιση, να φθάσουν ακόμη και να ασκούν υψηλά διοικητικά και εκτελεστικά καθήκοντα, να εκπροσωπούνται σε όλους τους χώρους όπου λαμβάνονται οι κρίσιμες αποφάσεις.

Η συμμετοχή, η δράση στα κοινά, δεν μπορεί να θεωρείται δικαίωμα ή υποχρέωση των ολίγων, αλλά όλων. Αυτός είναι ο μόνος παραδεκτός τρόπος σκέψης οποιασδήποτε χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με δικαιολογία την κρίση περνάμε ανεπιστρεπτί στην εποχή της νιτσεϊκής και υπερ-ωφελιμιστικής φιλοσοφίας, τον «αντικειμενισμό».  Μια κοινωνία σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος δρα με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον του, έχοντας αφήσει ανεπιστρεπτί πίσω του όλα αυτά που ορίζουμε ως κοινωνικές αξίες, την αξιοπρέπεια, την φιλία, την τιμή, το καθήκον, την συμπόνια, την αγάπη και την ομορφιά..

Η εποχή εκείνη που η Αναπηρία ήταν συνώνυμη του οίκτου και της φιλανθρωπίας έχει περάσει προ πολλού. Όμως δεν παύει να αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα θέμα – ταμπού, παρά το ότι διεκδικούνται δυναμικά πολιτικές σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δράσης.

Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα που καλούνται όσοι ζητούν πραγματικά να αντιτάξουν μια κοινωνική Ευρώπη απέναντι στην Ευρώπη των τραπεζών και του νομίσματος, μια Ευρώπη στην οποία ο ωφελιμισμός ανάγει τις ποιοτικές διαφορές σε ποσοτικές, βάσει της νομοτέλειας της επιτυχίας του ανθρώπινου αυτοσκοπού πάνω στην πλάση.

Αναζητείται λοιπόν μια πολυφωνική, πολύ-πολιτισμική ένωση λαών, μέσα στην οποία πρέπει να ζήσουμε, να σπουδάσουμε, να εργαστούμε και να προοδεύσουμε, με ισότητα, αλληλεγγύη, κατανόηση και την αποδοχή του πόσο όμοιοι και πόσο διαφορετικοί αλλά και πόσο ίσοι είμαστε.

Η διάκριση είναι η αρετή των αρετών και είναι γένους θηλυκού!

Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας

Με εκτίμηση
Καραγιώργου Μαργαρίτα