Η αίσθηση που επιτρέπει την αναγνώριση των εξωτερικών χαρακτηριστικών και της επιφάνειας των αντικειμένων (σχήματος, όγκου κ.ά.) με την επαφή του δέρματος.

Απτικά αισθήματα προκαλούνται, όταν ερεθιστούν (με μορφή μικρής παραμόρφωσης ή ελαφριάς πίεσης) οι ειδικοί μικροσκοπικοί ανατομικοί σχηματισμοί που βρίσκονται στο δέρμα και ονομάζονται σωματίδια του Μάισνερ.

Αυτά τα σωματίδια είναι ειδικοί νευροϋποδοχείς της απτικής αισθητικότητας· από τα σωματίδια του Μάισνερ το ερέθισμα φτάνει στον νωτιαίο μυελό μέσω των κεντρομόλων ινών των περιφερικών νεύρων και από εκεί μεταβιβάζεται στα εγκεφαλικά κέντρα του θαλάμου και του φλοιού. Η κατανομή των απτικών σωματιδίων διαφέρει στις διάφορες δερματικές περιοχές, γι’ αυτό και αυτές παρουσιάζουν διαφορετική αισθητικότητα· η αισθητικότητα, για παράδειγμα, είναι μεγαλύτερη στα άκρα των δαχτύλων, στη γλώσσα και στα χείλη, και μικρότερη στον κορμό και στα μέλη του σώματος.

Η λειτουργία της α. επιτρέπει όχι μόνο την απλή αντίληψη ενός ερεθίσματος, αλλά και τον εντοπισμό του, την εκτίμηση της έντασής του και τη διάκριση μεταξύ δύο ή περισσότερων ερεθισμάτων (απτικός διαχωρισμός).

Διαταραχές της απτικής αισθητικότητας (υποαισθησία = ελάττωση, αναισθησία = απώλεια, υπερευαισθησία = αύξηση δυσάρεστη ή επώδυνη) συμβαίνουν σε διάφορες δερματικές περιοχές ύστερα από τραυματικές, λοιμώδεις, εκφυλιστικές και τοξικές παθήσεις των νεύρων και του νωτιαίου μυελού (νευρίτιδα, πολυνευρίτιδα, μυελίτιδα, συριγγομυελία, νωτιάς φθίση, σκλήρυνση κατά πλάκας κ.ά.), καθώς και σε μερικές εγκεφαλικές και ψυχικές παθήσεις.


Πηγή: www.ygeiaonline.gr