Γενετικές παραλλαγές που συμβάλλουν σε υψηλό δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) κατά την παιδική ηλικία σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠ), σύμφωνα με μια μελέτη.
Η σχέση πιθανότατα επηρεάζεται από το γεγονός ότι ο υψηλότερος ΔΜΣ στην παιδική ηλικία συνδέεται με την παχυσαρκία στην ενήλικη ζωή και η «μεγαλύτερη έκθεση» σε υψηλό ΔΜΣ καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής, είπαν οι ερευνητές.
Η μελέτη, « Συγκεκριμένες για την ηλικία επιδράσεις του δείκτη μάζας σώματος στην παιδική ηλικία στον κίνδυνο πολλαπλής σκλήρυνσης », δημοσιεύτηκε στο Journal of Neurology .
Η ΣΚΠ θεωρείται ότι προκύπτει από έναν συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Η παιδική παχυσαρκία, που χαρακτηρίζεται από υψηλό ΔΜΣ, έχει προηγουμένως αναγνωριστεί ως παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη της αυτοάνοσης νόσου.
Αλλά δεν είναι γνωστό εάν υπάρχει ένα ακριβές όριο ηλικίας κατά την ανάπτυξη όπου ο ΔΜΣ επηρεάζει αυτόν τον κίνδυνο πιο σημαντικά.
Μια ερευνητική ομάδα στο Ηνωμένο Βασίλειο προσπάθησε να μάθει περισσότερα για αυτή τη σχέση αναλύοντας δεδομένα από πολλές μελέτες μεγάλης συσχέτισης σε επίπεδο γονιδιώματος (GWAS). Οι μελέτες GWAS συλλέγουν γενετικές και κλινικές πληροφορίες από μεγάλες ομάδες ανθρώπων - συνήθως αρκετές χιλιάδες - για τον εντοπισμό γενετικών αλλαγών ή παραλλαγών που σχετίζονται με ένα συγκεκριμένο κλινικό χαρακτηριστικό. Εδώ, η ομάδα χρησιμοποίησε δεδομένα GWAS που σχετίζονται με τον ΔΜΣ της παιδικής ηλικίας και την ΣΚΠ στην ενήλικη ζωή.
Χρησιμοποιώντας πληροφορίες από τις μελέτες GWAS, οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια ανάλυση Μεντελικής τυχαιοποίησης (MR). Αυτός ο τύπος ανάλυσης χρησιμοποιεί τις γενετικές υπογραφές ενός κλινικού χαρακτηριστικού, αντί του ίδιου του χαρακτηριστικού, για να εντοπίσει τις αιτιώδεις σχέσεις μεταξύ αυτού του χαρακτηριστικού και ενός μεταγενέστερου αποτελέσματος.
Σε αυτή την περίπτωση, η ομάδα αξιολόγησε τη σχέση μεταξύ των γενετικών υπογραφών που σχετίζονται με τον υψηλό ΔΜΣ στην παιδική ηλικία και την μετέπειτα ανάπτυξη της ΣΚΠ.
Οι αναλύσεις περιελάμβαναν δεδομένα ΔΜΣ από περισσότερα από 28.000 παιδιά και δεδομένα από περισσότερους από 14.000 ενήλικες με σκλήρυνση κατά πλάκας και 26.000 ενήλικες χωρίς σκλήρυνση κατά πλάκας.
Η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε τα δεδομένα GWAS της παιδικής ηλικίας σε τέσσερις αναπτυξιακές βαθμονομήσεις: γέννηση (γέννηση έως 6 εβδομάδες), βρεφική ηλικία (3 μηνών έως 1,5 ετών), πρώιμη παιδική ηλικία (2-5 χρόνια) και αργότερα παιδική ηλικία (7-8 ετών).
Οι γενετικές υπογραφές ενός υψηλότερου ΔΜΣ στη βρεφική, πρώιμη παιδική ηλικία και αργότερα στην παιδική ηλικία συσχετίστηκαν με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ΣΚΠ στην ενήλικη ζωή. Ο ΔΜΣ γέννησης δεν συσχετίστηκε με υψηλότερο κίνδυνο ΣΚΠ.
Αυτή η αιτιολογική επίδραση φάνηκε ότι εξαρτάται πιθανώς από την εμμονή υψηλού ΔΜΣ στην ενήλικη ζωή. Με άλλα λόγια, τα παιδιά με υψηλό ΔΜΣ είναι πιο πιθανό να είναι υπέρβαροι έφηβοι και ενήλικες, γεγονός που θα μπορούσε να είναι ο κύριος μοχλός κινδύνου για ΣΚΠ.
«Είναι εύλογο ότι μια μακρύτερη «έκθεση» σε υψηλό ΔΜΣ —ειδικά αν αυτή η έκθεση συμπίπτει με το φαινομενικά κρίσιμο όριο κατά την εφηβεία— σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο ΣΚΠ», έγραψαν οι ερευνητές.
Αν και δεν είναι σαφές τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή τη συσχέτιση, η φλεγμονή που σχετίζεται με την παχυσαρκία και οι αλλαγές στα μικρόβια που ζουν στο έντερο θα μπορούσαν να εμπλέκονται, υπέθεσαν οι ερευνητές.
«Συνοπτικά, παρέχουμε στοιχεία από τη διαχρονική μαγνητική τομογραφία ότι η σχέση μεταξύ του γενετικά καθορισμένου ΔΜΣ πρώιμης ζωής και της ΣΚΠ φαίνεται να ακολουθεί μια κλίση, χωρίς επίδραση κατά τη γέννηση και σταδιακά αυξανόμενη επιρροή στον κίνδυνο ΣΚΠ στη μετέπειτα ζωή», έγραψαν οι ερευνητές. προσθέτοντας ότι «αυτή η κλίση μπορεί να οφείλεται στην επίδραση αυτών των γενετικών παραλλαγών στον ΔΜΣ στην ενήλικη ζωή».
Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να προσδιοριστεί εάν υπάρχει πράγματι ένα κρίσιμο χρονικό όριο στο οποίο ο αυξημένος ΔΜΣ αυξάνει τον κίνδυνο ΣΚΠ, είπαν οι ερευνητές.
Από τη: Lindsey Shapiro, PhD
Πηγή: multiplesclerosisnewstoday.com
0 Σχόλια