Να’ μαι πάλι εδώ λοιπόν, να συνεχίσω τις προτάσεις μου για κωμωδίες που θα σας κρατήσουν συντροφιά, όπως σας υποσχέθηκα.  Κωμωδίες για τις μέρες ή τις νύχτες που είναι δύσκολες γιατί είστε κλεισμένοι στο σπίτι και στεναχωριέστε που δε μπορείτε να βγείτε μια βόλτα να ξεσκάσετε. Δε λέω προφανώς ότι μια ωραία ταινία θα διορθώσει ως δια μαγείας τα πράγματα, όμως μπορεί να βοηθήσει να περάσετε δύο ευχάριστες ώρες, να ξεχαστείτε από τα προβλήματά σας και να γελάσετε με την καρδιά σας. Μην ξεχνάτε είπαμε, πως το γέλιο κάνει πολύ καλό στην ψυχολογία, άρα και στην υγεία!

   Μετά το λατρεμένο μου «Se Dio Vuole» που σας πρότεινα μερικές ημέρες πριν, επιτρέψτε μου να συνεχίσω με άλλη μια Ιταλική κωμωδία αφού, πείτε μου, ποιος είναι πιο κατάλληλος για να μας κάνει να γελάσουμε και να μας ανεβάσει τη διάθεση από έναν τρελλο-ιταλό; Mιλάω συγκεκριμένα για τον μοναδικό  Checco Zalone που δίνει ρέστα Ιταλικής  παλαβομάρας στην ταινία “QUO VADO?” (Που πάω;)  και δε νομίζω ότι είναι εύκολο να του αντισταθούμε ακόμα κι όταν είμαστε στις μαύρες μας.

   Ο Checco Zalone που ως πρωταγωνιστής κρατάει ακριβώς το ίδιο όνομα και στην ταινία, είναι ένας δημόσιος υπάλληλος του Ιταλικού κράτους. Μετά από 15 ολόκληρα χρόνια μονιμότητας και ανεμελιάς όμως, ανεβαίνει στην εξουσία μια καινούρια παράταξη η οποία αποφασίζει να κάνει περικοπές στους δημόσιους υπαλλήλους (μιας και βλέπετε η Ιταλία κοντεύει να έχει πιο πολλούς δημόσιους υπαλλήλους απ’ ότι πληθυσμό) κι έτσι ο Checco πρόκειται να χάσει την πολυαγαπημένη του μονιμότητα, εκτός αν δεχτεί την οποιαδήποτε μετάθεση προκειμένου να μην παραιτηθεί. Και θα το κάνει. Θα πάει στη Σαρδηνία, θα παει στην Καλαβρία, θα πάει μέχρι και στο Βόρειο Πόλο, όμως το δημοσιοϋπαλληλίκι δε σκοπεύει να το αφήσει που ο κόσμος να χαλάσει!

   Σας θυμίζει κάτι όλο αυτό; Tην έκφραση “Una facia una razza” την ξέρετε φαντάζομαι. Αν δείτε όμως την ταινία θα καταλάβετε ακριβώς τι σημαίνει η έκφραση και πόσο ίδιοι είμαστε τελικά με τους Ιταλιάνους, όσον αφορά τη νοοτροπία. Θα υπάρξουν στιγμές που θα πείτε «δε μπορεί, αυτά μόνο στην Ελλάδα γίνονται» όμως όχι, γίνονται και στη γειτόνισσά μας, την Ιταλία και μπορεί και σε λίγο πιο μεγάλο βαθμό (!)

   Η ταινία είναι μια ανελέητη σάτιρα προς το δημόσιο, τα ρουσφέτια, τα βολέματα και τα τοιαύτα , καθώς και προς την σχέση των Ιταλών με τη μαμά τους, μιας και είναι οι νούμερο ένα μαμάκηδες στον κόσμο (σαν εμάς και χειρότερα πάλι). Επίσης αντιπαραβάλλει την Μεσογειακή κουλτούρα με αυτή των Βόρειων Ευρωπαίων που είναι εκ διαμέτρου αντίθετη (και την οποία επίσης σατιρίζει) χωρίς όμως να ξεχνάει να τονίσει ότι σαν τη Μεσόγειο με τον ήλιο, τη θάλασσα και την τρέλλα, δεν έχει πουθενά αλλού!

  Στο τιμόνι του σκηνοθέτη ο Gennaro Nunziante, που έχει γράψει και το σενάριο μαζί με τον πρωταγωνιστή Checco Zalone που τον πλαισιώνει ένα ικανό και ταλαντούχο καστ πρωταγωνιστών, όλων των φυλών και των 5 Ηπείρων!

Εύχομαι να την απολαύσετε και να γελάστε μέχρι δακρύων.Πάρτε μια μικρή γεύση εδώ:



Νατάσσα Λούππου